040

 Tak oglądałam sobie dziś przypadkiem na TVP2 gdy przerzucałam po kanałach taki oto program jakim jest "MamaLand" czy jakoś tak on się nazywał i mówiono w nim akurat o...douli jaka towarzyszy kobiecie ale nie ma takiej wiedzy medycznej jaką mają pielęgniarki czy położne ale otacza swoim towarzystwem kobietę w ciąży czy przy porodzie czy w połogu. Mi się przypomniało co innego-że tam gdzie jest i żcyei tam jest i śmierć. Jedni na świecie się rodzą a drudzy w tym czasie umierają. No i pomyślałam sobie,że raz na lento.pl widziałam takie ogłoszenie jak "Doula umierania".

O cholera mać!!! "Doula umierania" jest wciąż tematem tabu wśród ludzi jacy myślą sobie,że na wieki żyć będą a śmierć jest wciąz tematem tabu nawet wśród ludzi jacy wiedzą,że zostało im już czasu niewiele jak i tac jacy mają jeszcze całe życie przed sobą to nikt z nich o śmierci myśleć nie chce. ale choroby czy nieszczęścia chodzą parami jak i naprawdę wolę umierać w samotności niż z jakąś doulą co by mi miała w procesie choroby czy przed śmiercią towarzyszyć. Nieszczęście nie wybiera-po prostu przychodzi nagle i nie wybiera sobie tylko przychodzi zwłaszcza do tych jacy by jeszcze pragnęli żyć długo i szczęśliwie.

Jestem typem samotniczki jak i jestem z tego powodu dumna,że nie mam zbyt dużo znajomych ale jak już jacyś się znajdą w moim życiu to są już na dłużej. Jestem nieco taka jak takie samotne drzewo jakie smagane wiatrem rośnie w siłę jak i urasta w korzeń pod sobą dzięki któremu stara się jakoś trzymać. Nie wyobrażam sobie aby mieć kogoś kogo się kocha czy aby zmieniać stan rzeczy jaki spowodował,że jestem jaką osobą dziś jestem.

Po prostu nie rozumiem czemu ludzie boją się tematów tabu. Celebrują jakieś święta czy to Wszystkich Świętych czy inne tam radosne albo i bolesne święta jednak dla mnie jutro jest jedna z najgorszych rocznic-rocznica procesu z 3 listopada 2009. Jedni np jedna z Fanek poradziła mi abym "zapomniała" ale prawda jest taka,że to co najbardziej boli wbija swe gwoździe w pamięci...